Wat is Kwantummechanica?
Sinds ik van prana leef, ben ik als een ontdekkingsreiziger die de nieuwe quantum-wereld vanuit de ervaringskant ontdekt. De officiële benaming 'kwantummechanica vind ik veel te technisch klinken voor de fascinerende quantum-wereld die het eigenlijk is. Vandaar dat ik het begrip quantum-wereld gebruik; een beetje uit het Engels en een beetje uit het Nederlands.
Voor de uitleg moeten we even een paar stapjes terug doen en beginnen bij de eerste grote ontdekking op natuurwetenschappelijk gebied.
Hoe zit de wereld in elkaar? Dit is de vraag waar ook Isaac Newton zich mee bezig hield. Met de vallende appel, heeft hij het principe van de zwaartekracht ontdekt. Kort daarop werd ook het mysterie van de elektriciteit en het magnetisme ontrafeld welke daarna maar voor het gemak samengevoegd werden. Het inzicht in elektromagnetisme was geboren.
Dat wij geen biologische maar elektromagnetische wezens zijn, dringt al langzaam door. Dan zou elektromagnetische ook licht of prana kunnen zijn, toch? Er zijn ook al wetenschappers bezig geweest om alle tot nu ontdekte natuurwetten samen te voegen. Persoonlijk geloof ik dat we het wel in die hoek moeten zoeken. Het universele antwoord op alle vragen is de eenheid in de verscheidenheid te zien.
Dan wordt het tijd voor mijn grote vriend Albert Einstein die zijn relativiteitstheorie ontdekte, in de verloren uurtjes, achter zijn bureau op het patentbureau. Deze theorie beschrijft de wereld van het grote. Het legde de basis van waaruit de moderne wetenschap decennia lang verklaringen gaf waarom de wereld deed wat zij deed; geordend en voorspelbaar.
Door dit nieuwe inzicht geïnspireerd kwamen Niels Bohr, Max Planck en nog een paar geleerden met de theorie van de kwantummechanica (Engelse term: Quantum physics), welke de wereld van het kleine beschrijft. Geheel in tegenstelling; chaotisch en onvoorspelbaar.
Maar wij leven in één wereld, of niet? Zou er dan ook niet slechts één theorie moeten zijn die alles verklaard? Daarop kwamen de knappe koppen op de proppen met de snaartheorie, die de relativiteitstheorie met de kwantummechanica verbindt, het grote en het kleine, de macrokosmos met de microkosmos.
Een snaar zou een heel klein deeltje zijn dat trilt. De manier waarop een snaar trilt zou de eigenschap van het deeltje verklaren. Hier betreden we ook de wereld van het onbegrijpelijke. Dat een deeltje ook een trilling kan zijn afhankelijk op wat voor manier het gemeten wordt. Dat een deeltje op twee plekken tegelijk kan zijn en dat het zich in gedrag aanpast aan de informatie die de observeerder uitzendt. Hier komt bij mij gelijk weer de vraag omhoog, of ze het hier ook over licht ofwel prana hebben?
Maar ook hier lopen de wetenschappers tegen een paar onverklaarbare feiten aan, die ze oplossen door er een paar dimensies bij te halen.
Hier zit volgens mij ook de oplossing in. Het is tenslotte al bewezen dat we te maken hebben met meerdere dimensies, dan de drie à vier die we tot nu toe kunnen ervaren, althans de meeste van ons. Deze theorie wordt de M-Theorie genoemd en er wordt druk gespeculeerd waar de M voor staat. Misschien wel voor Moeder, want dit is toch wel de verbindende theorie die heel dicht in de buurt komt van het alles verklarende en alles omvattende vrouwelijke bron-principe: ISIS.
Inmiddels staan we aan de vooravond van nieuwe inzichten, die mogelijk kunnen leiden tot overweldigende veranderingen. Voor de wereld op zich, maar ook voor individuen zoals jij en ik. Diegenen die op dit moment begrijpen wat kwantummechanica en de snaartheorie betekent, spreken meestal niet de waarheid. Het is niet te begrijpen met onze huidige opnamemogelijkheden. Het gaat voorbij aan tijd en ruimte en aan ons huidig begrip van materie en energie. Het is een wonderbaarlijke wereld van onbegrijpelijke verschijnselen. Persoonlijk geloof ik dat geluid, trilling en de kracht van onze gedachte onze realiteit creëert. Als wij ons iets kunnen voorstellen, dan kan het ook bestaan in materie. Wij zijn allemaal de creators van onze wereld en zelfs van het universum. Wij pulseren allemaal lekker mee in de cyclische dans van het leven.
Er zal zeker een punt komen waar de mensheid zich niet meer uit angst achter onwetendheid kan verschuilen. De (her)ontdekkingen rijzen langzaam de pan uit. Het feit dat geluid materie creëert en ook zwaarteloos kan maken, is al bewezen. Dr. Emoto met zijn indrukwekkende waterfoto’s, tonen toch duidelijk aan dat materie en zo ook water reageert op informatie/geluid.
Hopelijk steken de wetenschappers van de verschillende disciplines de koppen een keer bij elkaar om te ontdekken dat ze allemaal hetzelfde fenomeen bestuderen. Het antwoord ligt ook hier in de eenheid binnen de verscheidenheid der filosofie, wetenschap, cultuur, religie, etc. Hopelijk overwinnen ze binnenkort hun angst om eens buiten hun eigen kader te denken, dan krijgen we eindelijk meer inzichten in de mogelijkheden en de werking. Dan zullen de vele vraagtekens omtrent de bouw van pyramides en andere antieke bouwwerken verdwijnen en de mensen die zich bezighouden met telepathie, telekinese, levitatie en teleportatie niet meer voor gek worden verklaard. 'Beam me up scotty.'
Als we even in de wereld van het onmogelijke en ondenkbare blijven, laat ik even mijn eigen leken-theorie op je los.
Menselijk lichaam = prana = afhankelijk van trillingsfrequentie > licht in potentie.
Zoals je weet ben ik geen wetenschapper en is dit enkel het resultaat van mijn creatieve filosofische inslag en mijn onophoudelijke drang om verbindingen te zoeken. Wie weet waar het naartoe leidt...? Misschien naar de essentie van ons ZIJN.